Sanskrit & Trika Shaivism (Español-Home)

¡Javascript está deshabilitado! ¡Revisa este enlace!


 Aprendiendo Sánscrito - Citas sánscritas 1

Citas sánscritas famosas - Parte 1


 Introducción

Hola, soy Gabriel Pradīpaka. Éste es el primer documento de Citas sánscritas. Concebí este documento como un documento de práctica. Podrás leer citas sánscritas de distintos autores. Aunque es cierto que voy a exhibir muchas citas extraídas de escrituras de Trika o Shaivismo No dual de Cachemira (el sistema filosófico que enseño), habrá citas de otras tradiciones también. Deseo que utilices este documento para practicar completamente el Sánscrito. Puedes practicar cómo escribir en Devanāgarī así como también Declinación, Conjugación de Verbos, etc. A medida que te explique todos esos temas, usaré estas citas, sin duda.

Además de la práctica sánscrita, hay muchas enseñanzas contenidas en las citas mismas. Entonces, es una gran oportunidad para que aprendas un poco más acerca de esta inmensa cultura. La literatura sánscrita es realmente gigantesca. De hecho, no tiene rival en cuanto al "tamaño", en todo el sentido de la palabra. De este modo, eres afortunado en verdad puesto que serás capaz de disfrutar y disfrutar Sánscrito indefinidamente. El lapso que dure tu vida no basta para terminar de leer todo lo que está escrito en Sánscrito, así que tu dicha no terminará nunca tampoco.

Importante: Todo lo que está entre paréntesis y en cursiva dentro de la traducción ha sido agregado por mí para completar el sentido de una determinada frase u oración. A su vez, todo lo que está entre doble guión (--...--) constituye adicional información aclaratoria también agregada por mí.

al inicio


 El sabio Vasugupta descubre los Śivasūtra-s

Según el sabio Kṣemarāja (siglo X d. de J. C.), ésta es la verdadera historia del descubrimiento de los Śivasūtra-s. Esta sagrada escritura es el escrito primordial en Trika o Shaivismo No dual de Cachemira.

इह कश्चिच्छक्तिपातवशोन्मिषन्माहेश्वरभक्त्यतिशयादनङ्गीकृताधरदर्शनस्थनागबोध्यादिसिद्धादेशनः शिवाराधनपरः पारमेश्वरनानायोगिनीसिद्धसत्सम्प्रदायपवित्रितहृदयः श्रीमहादेवगिरौ महामाहेश्वरः श्रीमान् वसुगुप्तनामा गुरुरभवत्। कदाचिच्चासौ द्वैतदर्शनाधिवासितप्राये जीवलोके रहस्यसम्प्रदायो मा विच्चेदीत्याशयतोऽनुजिघृक्षापरेण परमशिवेन स्वप्नेऽनुग्रह्योन्मिषितप्रतिभः कृतो यथात्र महीभृति महति शिलातले रहस्यमस्ति तदधिगम्यानुग्रहयोग्येषु प्रकाशयेति। प्रबुद्धश्चासावन्विष्यंस्तां महतीं शिलां करस्पर्शनमात्रपरिवर्तनतः संवादीकृतस्वप्नां प्रत्यक्षीकृत्येमानि शिवोपनिषत्सङ्ग्रहरूपाणि शिवसूत्राणि ततः समाससाद। एतानि च सम्यगधिगम्य भट्टश्रीकल्लटाद्येषु सच्छिष्येषु प्रकाशितवान् स्पन्दकारिकाभिश्च सङ्गृहीतवान्। तत्पारम्पर्यप्राप्तानि स्पन्दसूत्राण्यस्माभिः स्पन्दनिर्णये सम्यग्निर्णीतानि। शिवसूत्राणि तु निर्णीयन्ते॥
तत्र प्रथमं नरेश्वरभेदवादिप्रातिपक्ष्येण चैतन्यपरमार्थतः शिव एव विश्वस्यात्मेत्यादिशति-

Iha kaścicchaktipātavaśonmiṣanmāheśvarabhaktyatiśayādanaṅgīkṛtādharadarśanasthanāgabodhyādisiddhādeśanaḥ śivārādhanaparaḥ pārameśvaranānāyoginīsiddhasatsampradāyapavitritahṛdayaḥ śrīmahādevagirau mahāmāheśvaraḥ śrīmān vasuguptanāmā gururabhavat| Kadāciccāsau dvaitadarśanādhivāsitaprāye jīvaloke rahasyasampradāyo mā viccedītyāśayato'nujighṛkṣāpareṇa paramaśivena svapne'nugrahyonmiṣitapratibhaḥ kṛto yathātra mahībhṛti mahati śilātale rahasyamasti tadadhigamyānugrahayogyeṣu prakāśayeti| Prabuddhaścāsāvanviṣyaṁstāṁ mahatīṁ śilāṁ karasparśanamātraparivartanataḥ saṁvādīkṛtasvapnāṁ pratyakṣīkṛtyemāni śivopaniṣatsaṅgraharūpāṇi śivasūtrāṇi tataḥ samāsasāda| Etāni ca samyagadhigamya bhaṭṭaśrīkallaṭādyeṣu sacchiṣyeṣu prakāśitavān spandakārikābhiśca saṅgṛhītavān| Tatpāramparyaprāptāni spandasūtrāṇyasmābhiḥ spandanirṇaye samyagnirṇītāni| Śivasūtrāṇi tu nirṇīyante||
Tatra prathamaṁ nareśvarabhedavādiprātipakṣyeṇa caitanyaparamārthataḥ śiva eva viśvasyātmetyādiśati-

En este mundo (iha), sobre la Venerable (śrī) montaña (girau) Mahādeva (mahādeva), (vivía) alguien (kaścid) digno de reverencia (śrīmān). Su corazón (hṛdayaḥ) había sido purificado (pavitrita) por la Noble (sat) Tradición (sampradāya) de los diversos (nānā) Seres Perfeccionados (siddha) y Yoginī-s (yoginī) del Señor Supremo (pārameśvara). Estaba consagrado (paraḥ) a la adoración (ārādhana) del Auspicioso (śiva). Debido a un exceso (atiśayāt) de devoción (bhakti) hacia el Gran Señor (māheśvara), la cual --la devoción-- se manifestaba brillantemente (en él) (unmiṣat) a causa (vaśa) del Descenso (pāta) de Poder (śakti) --la Gracia Divina--, daba una enseñanza (ādeśanaḥ) que no era concordante (anaṅgīkṛta) con la dada por Seres Perfeccionados (en Buddhismo) (siddha) tales como Nāgabodhi (nāgabodhi) y demás (ādi), los cuales estaban ocupados (stha) con inferiores (adhara) puntos de vista (darśana). Era (abhavat) un gran devoto del Señor (mahāmāheśvaraḥ) y un Guru (guruḥ). Su nombre (nāmā): Vasugupta (vasugupta).

Y (ca) cierta vez (kadācid), el Supremo (parama) Śiva (śivena), dispuesto (pareṇa) a mostrar Favor (anujighṛkṣā) y munido de la intención (iti-āśayataḥ): "¡Que la Secreta (rahasya) Tradición (sampradāyaḥ) no (mā) se interrumpa (vicchedi) en este mundo (loke) de seres vivientes (jīva) mayormente (prāye) perfumado (adhivāsita) por el punto de vista (darśana) dualista (dvaita)!"; expandió (unmiṣita... kṛtaḥ) en sueños (svapne) la conciencia (pratibhaḥ) de ese (Vasugupta) (asau) confiriéndole Gracia Divina (anugrahya). (Le dijo) así (yathā... iti):

"Aquí mismo (atra), en esta montaña (mahībhṛti), se halla (asti) la Secreta Enseñanza Esotérica (rahasyam) bajo (tale) una gran (mahati) piedra (śilā). Tras haberla obtenido (tat adhigamya), revélala (prakāśaya) a los que sean aptos (yogyeṣu) para recibir Gracia Divina (anugraha)".

Después que despertó (prabuddhaḥ ca), él --Vasugupta-- (asau) comenzó a buscar (anviṣyan) esa (tām) gran (mahatīm) piedra (śilām). (Y tras haberla encontrado,) la dio vuelta (parivartanataḥ) con un mero (mātra) toque (sparśana) de la mano (kara), viendo con sus propios ojos (pratyakṣīkṛtya) al sueño (svapnām) confirmado (saṁvādīkṛta). De este modo (tatas), él obtuvo (samāsasāda) estos (imāni) Aforismos (sūtrāṇi) de Śiva (śiva), los cuales (rūpāṇi) son un compendio (saṅgraha) de la Doctrina Esotérica (upaniṣad) de Śiva (śiva).

Y (ca), habiéndolos estudiado (etāni... adhigamya) completamente (samyak), los reveló (etāni... prakāśitavān) a nobles (sad) discípulos (śiṣyeṣu) (tales como) el muy venerable (bhaṭṭaśrī) Kallaṭa (kallaṭa) y demás (ādyeṣu), y (ca) los compendió (etāni... saṅgṛhītavān) en la forma de las Spandakārikā-s (spandakārikābhiḥ). Los aforismos (sūtrāṇi) que tratan sobre la Vibración Primordial (spanda) --es decir, las Spandakārikā-s o Spandasūtra-s--, obtenidos (prāptāni) a partir de esa (tad) ininterrumpida sucesión discipular (pāramparya), han sido totalmente (samyak) investigados (nirṇītāni) por nosotros (asmābhiḥ) en el Spandanirṇaya (spandanirṇaye). Y ahora (tu), los Śivasūtra-s (śivasūtrāṇi) se están investigando (nirṇīyante).

En ellos --o sea, en los Śivasūtra-s-- (tatra), se enseña (ādiśati) primeramente (prathamam), en total oposición (prātipakṣyeṇa) a los que siguen la doctrina (vādi) de la diferencia (bheda) entre el hombre (nara) y el Señor (īśvara), que "únicamente (eva) Śiva (śivaḥ), en el más alto sentido (paramārthatas) de (la palabra) Conciencia (caitanya), (es) el Ser (ātmā) del universo (viśvasya... iti)".—

al inicio


 El sabio Patañjali da el significado de Concentración

Según el sabio Patañjali, ésta es la verdadera Concentración:

देशबन्धश्चित्तस्य धारणा॥१॥
Deśabandhaścittasya dhāraṇā||1||

Concentración (dhāraṇā) es la fijación (bandhaḥ) de la mente (cittasya) en un punto (deśa)||1||

(Yogasūtra-s de Patañjali, aforismo 1, Tercera Sección)

al inicio


 El Svacchandatantra da el significado de Śakti

La antigua escritura sagrada llamada Svacchandatantra investiga la verdadera naturaleza de la Śakti (el Poder Universal):

तस्मात्सा तु परा विद्या यस्मादन्या न विद्यते।
विन्दते ह्यत्र युगपत्सार्वज्ञादिगुणान्परान्॥
वेदनानादिधर्मस्य परमात्मत्वबोधना।
वर्जनापरमात्मत्वे तस्माद्विद्येति सोच्यते॥
तत्रस्थो व्यञ्जयेत्तेजः परं परमकारणम्।
परस्मिंस्तेजसि व्यक्ते तत्रस्थः शिवतां व्रजेत्॥

Tasmātsā tu parā vidyā yasmādanyā na vidyate|
Vindate hyatra yugapatsārvajñādiguṇānparān||
Vedanānādidharmasya paramātmatvabodhanā|
Varjanāparamātmatve tasmādvidyeti socyate||
Tatrastho vyañjayettejaḥ paraṁ paramakāraṇam|
Parasmiṁstejasi vyakte tatrasthaḥ śivatāṁ vrajet||

Por lo tanto (tasmāt), como (yasmāt) no hay (vidyate) ninguna (na) otra (anyā) (como Ella), Ella --la Śakti-- (sā) es la más alta (parā) Vidyā o Conocimiento (vidyā) en verdad (tu). Cuando ocurre esto (atra) (es decir, cuando aparece el destello de la bienaventuranza conocida como Vidyā el Yogī) ciertamente (hi) adquiere (vindate) las más grandes (parān) cualidades (guṇān) tales como Omnisciencia (sārvajñya), etc. (ādi) todo al mismo tiempo --simultáneamente-- (yugapad).

(Puesto que) Ella produce investigación (vedanā) de la característica (dharmasya) sin comienzo (anādi) (de Śiva; puesto que) Ella produce el conocimiento (bodhanā) del Más Alto Ser (paramātmatva) y (puesto que) Ella excluye (varjanā) todo lo que no es el Supremo Ser (aparamātmatve); Ella (sā) es, debido a eso (tasmāt), llamada (iti... ucyate) Vidyā (vidyā).

Establecido (sthaḥ) en Eso (tatra), (el antedicho Yogī) puede manifestar (vyañjayet) al más alto (param) Esplendor (tejaḥ), a la suprema (parama) Causa (kāraṇa). Establecido (sthaḥ) en ese (tatra) manifiesto (vyakte) y supremo (parasmin) Esplendor (tejasi), él puede alcanzar (vrajet) el estado de Śiva (śivatām).

(Svacchandatantra, IV, 396-7)

al inicio


 Abhinavagupta define la causa de la propia esclavitud

El gran Maestro de Shaivismo No dual de Cachemira (Trika) no solamente define la causa de la propia esclavitud, sino que muestra una salida:

विकल्पबलादेव जन्तवो बद्धमात्मानमभिमन्यन्ते।
सोऽभिमानः संसारप्रतिबन्धहेतुः।
अतः प्रतिद्वरूपो विकल्प उदितः संसारहेतुं विकल्पं दलयतीत्यभ्युदयहेतुः॥

Vikalpabalādeva jantavo baddhamātmānamabhimanyante|
So'bhimānaḥ saṁsārapratibandhahetuḥ|
Ataḥ pratidvarūpo vikalpa uditaḥ saṁsārahetuṁ vikalpaṁ dalayatītyabhyudayahetuḥ||

Las personas (jantavaḥ) piensan (abhimanyante) que ellas mismas (ātmānam) están atadas (baddham) a causa de (balāt eva) los pensamientos (vikalpa). Esa (saḥ) creencia (abhimānaḥ) es la causa (hetuḥ) de su atadura (pratibandha) a la existencia transmigratoria (saṁsāra). Por este motivo (atas), cuando un pensamiento (vikalpaḥ) opuesto (pratidvandvirūpaḥ) brota (uditaḥ), expulsa (dalayati) al pensamiento (vikalpam) que es la causa (hetum) de la existencia transmigratoria (saṁsāra). De este modo (iti), (ese pensamiento) es la causa (hetuḥ) de la elevación (de esas mismas personas) (abhyudaya).

al inicio


 El Señor Kṛṣṇa expone la clave del Karmayoga (Yoga de la Acción)

En la Bhagavadgītā, Kṛṣṇa le enseña a Arjuna la clave del Karmayoga (Yoga de la Acción). A través del Karmayoga uno puede alcanzar ecuanimidad entre las continuamente cambiantes experiencias de la vida:

कर्मण्येवाधिकारस्ते मा फलेषु कदाचन।
मा कर्मफलहेतुर्भूर्मा ते सङ्गोऽस्त्वकर्मणि॥४७॥

Karmaṇyevādhikāraste mā phaleṣu kadācana|
Mā karmaphalaheturbhūrmā te saṅgo'stvakarmaṇi||47||

Tu (te) derecho (adhikāraḥ) es únicamente (eva) con respecto a la acción (karmaṇi), nunca, en ningún momento (mā kadā cana) con respecto a los frutos o resultados (de esa acción) (phaleṣu). No (mā) seas (bhūs) la causa (hetuḥ) de los frutos (phala) de las acciones (karma), (y que) el apego (saṅgaḥ) a la inacción --akarma-- (akarmaṇi) no sea (mā... astu) tuyo (te) (tampoco).

(Bhagavadgītā, II-47)

al inicio


 Oración propiciatoria de Kṣemarāja a Śaṅkara

Kṣemarāja, un renombrado maestro y comentarista perteneciente a la tradición del Trika, empieza su famoso comentario sobre los venerables Śivasūtra-s (es decir, la Śivasūtravimarśinī) con una oración en honor de Śaṅkara (la Conciencia Absoluta). Nota que los términos "Rudra-s" y "Kṣetrajña-s" en la oración se refieren a seres liberados y limitados respectivamente.

रुद्रक्षेत्रज्ञवर्गः समुदयति यतो यत्र विश्रान्तिमृच्छेद्-
यत्तत्त्वं यस्य विश्वं स्फुरितमयमियद्यन्मयं विश्वमेतत्।
स्वाच्छन्द्यानन्दवृन्दोच्छलदमृतमयानुत्तरस्पन्दतत्त्वं
चैतन्यं शाङ्करं तज्जयति यदखिलं द्वैतभासाद्वयात्म॥

Rudrakṣetrajñavargaḥ samudayati yato yatra viśrāntimṛcched-
yattattvaṁ yasya viśvaṁ sphuritamayamiyadyanmayaṁ viśvametat|
Svācchandyānandavṛndocchaladamṛtamayānuttaraspandatattvaṁ
caitanyaṁ śāṅkaraṁ tajjayati yadakhilaṁ dvaitabhāsādvayātma||

Esa (tad) Conciencia (caitanyam) de Śaṅkara (śāṅkaram) que (yad) (es) totalmente (akhilam) no dual (advaya-ātma) (pero tiene) apariencia o brillo (bhāsa) de dualidad (dvaita), que (yad) (es) la Realidad (tattvam) desde la cual (yatas) surge (samudayati) la clase o grupo (vargaḥ) de los Rudra-s (rudra) (y) Kṣetrajña-s (kṣetrajña) (y) en la cual (yatra) finalmente reposa (viśrāntim ṛcchet), cuyo (yasya) universo (viśvam) consiste (mayam) de una pulsación (sphurita) --o bien, una traducción alternativa sería "cuyo universo se hace manifiesto desde Ella Misma"--, cuya (yasya) extensión (iyat) (es) este (mismo) (etad) universo (viśvam) que está lleno (mayam) de Eso --o sea, de esa antedicha Conciencia-- (yad), triunfa --es decir, "es victoriosa"-- (jayati). (En suma, esa Conciencia de Śaṅkara es) el principio (tattvam) de la Vibración Primordial (spanda) de Anuttara --esto es, "Śiva, el Ser Supremo"-- (anuttara) que está compuesto (maya) del Néctar (amṛta) que emerge (ucchalat) de una Masa (vṛnda) de Libertad (svācchandya) y Bienaventuranza (ānanda).

(Al comienzo de la Śivasūtravimarśinī)

al inicio


 ŚIVA LE HABLA A PĀRVATĪ ACERCA DE KUṆḌALINĪ, AHAM, VISARGA, GURU Y MANTRA EN EL SIDDHĀMṚTA

Śiva Mismo le enseña a Pārvatī (su consorte) la naturaleza de Kuṇḍalinī, Aham y Visarga, y las características de Guru y Mantra.

... उक्तं च श्रीसिद्धामृते

सात्र कुण्डलिनी बीजजीवभूता चिदात्मिका।
तज्जं ध्रुवेच्छोन्मेषाख्यं त्रिकं वर्णास्ततः पुनः॥
आ इत्यवर्णादित्यादि यावद्वैसर्गिकी कला।
ककारादिसकारान्ताद्विसर्गात्पञ्चधा स च॥
बहिश्चान्तश्च हृदये नादेऽथ परमे पदे।
बिन्दुरात्मनि मूर्धान्ते हृदयाद्व्यापको हि सः।
आदिमान्त्यविहीनास्तु मन्त्राः स्युः शरदभ्रवत्।
गुरोर्लक्षणमेतावदादिमान्त्यं च वेदयेत्॥
पूज्यः सोऽहमिव ज्ञानी भैरवो देवतात्मकः।
श्लोकगाथादि यत्कञ्चिदादिमान्त्ययुतं यतः।
तस्माद्विदंस्तथा सर्वं मन्त्रत्वेनैव पश्यति।

इति।...

... Uktaṁ ca śrīsiddhāmṛte

Sātra kuṇḍalinī bījajīvabhūtā cidātmikā|
Tajjaṁ dhruvecchonmeṣākhyaṁ trikaṁ varṇāstataḥ punaḥ||
Ā ityavarṇādityādi yāvadvaisargikī kalā|
Kakārādisakārāntādvisargātpañcadhā sa ca||
Bahiścāntaśca hṛdaye nāde'tha parame pade|
Bindurātmani mūrdhānte hṛdayādvyāpako hi saḥ|
Ādimāntyavihīnāstu mantrāḥ syuḥ śaradabhravat|
Gurorlakṣaṇametāvadādimāntyaṁ ca vedayet||
Pūjyaḥ so'hamiva jñānī bhairavo devatātmakaḥ|
Ślokagāthādi yatkañcidādimāntyayutaṁ yataḥ|
Tasmādvidaṁstathā sarvaṁ mantratvenaiva paśyati|

iti|...

... En la venerable (śrī) Siddhāmṛta (siddhāmṛte) (ha sido) también (ca) declarado (uktam) (por Śiva Mismo a Pārvatī, su consorte):

"Aquí (atra), esa (sā) Kuṇḍalinī (ghana), cuya naturaleza (ātmikā) es la Conciencia (cit), es (bhūtā) la Semilla (bīja) y la Vida (jīva). Una y otra vez (punar), emerge (jam) desde esa (tad) Morada (astataḥ) de letras (varṇa) una tríada (trikam) compuesta (ākhyam) por Dhruva (dhruva), Icchā (icchā) (y) Unmeṣa (unmeṣa) --es decir, las vocales "a, i y u" respectivamente--.

A partir de la letra (varṇāt) "a" (a) (emerge) "ā" (ā iti), y así sucesivamente (iti-ādi), justo hasta (yāvat) la porción (kalā) del Visarga (vaisargikī) --Parāparavisarga o "ḥ" para ser precisos--. Desde Visarga (visargāt) (se produce el grupo de letras) que comienza (ādi) en la letra (kāra) "ka" (ka) (y) termina --anta-- (antāt) en la letra (kāra) "sa" (sa). Y (ca), (a su vez,) ese (Visarga) (saḥ) (aparece) en cinco maneras (pañcadhā):

(1) Fuera, (en la forma del universo) (bahis) y (ca... ca) dentro (antar) (2) en el corazón (hṛdaye), (3) en nāda --es decir, en la garganta en este caso-- (nāde) (y) ciertamente (atha) (4) en la Etapa (pade) Suprema (parama) --en el entrecejo--. (Además,) ese (saḥ) Bindu --o sea, Visarga-- (binduḥ) indudablemente (hi) penetra (vyāpakaḥ) desde el corazón (hṛdayāt) hasta (5) el tope (ante) del cráneo (mūrdha), (en otras palabras), hasta el Ser (Mismo) (ātmani).

Sin embargo (tu), los mantra-s (mantrāḥ) desprovistos (vihīnāḥ) de "a" (a) inicial (ādi) (y) "ma" (ma) final (antya) --en definitiva, sin "aham" o Yo, Śiva--, son (syuḥ) como (vat) nubes (abhra) otoñales (śarat). La característica (esencial) (laksaṇam) de un Guru (guroḥ) (es que) él explica (a sus discípulos) (ca vedayet) (ese Mahāmantra o Gran Mantra) cuya medida (etāvat) (en la siguiente:) empieza (ādi) con "a" (a) (y) termina (antyam) con "ma" (ma) --como es obvio, se refiere a "Aham" o Yo, Śiva--.

Ese (saḥ) Conocedor (jñānī), (ese) Divino (devatā-ātmakaḥ) Bhairava (bhairavaḥ), debe ser adorado (pūjyaḥ) como (iva) Yo Mismo (aham). En vista de que (yatas) --para ese Guru-- cualquier cosa (yatkiñcid), ya sea un himno de alabanza (śloka), una canción laudatoria (ghāthā), etc. (ādi), está unido o conectado (yutam) con (el Mahāmantra o Gran Mantra) que comienza (ādi) con "a" (a) (y) termina (antya) con "ma" (ma); por lo tanto (tasmāt), al conocer (tal Guru) (vidan) de ese modo (tathā), ve (paśyati) todo (sarvam) solamente (eva) como siendo un Mantra (mantratvena... iti)"|...

al inicio


 Jayaratha explica la naturaleza de la "A", la Letra Suprema

Mientras comenta al Tantrāloka (una importante y masiva escritura compuesta por el sabio Abhinavagupta), Jayaratha (un famoso comentarista) define la naturaleza de Anuttara --es decir, la vocal "a"-- en una única y corta oración. La "a" es Śiva Mismo, sin duda. El término Anuttara podría ser traducido como "más alto que lo cual no hay nada", en suma, la Última Realidad.

अकारः सर्ववर्णानामन्तर्यामितया स्थितः।
Akāraḥ sarvavarṇānāmantaryāmitayā sthitaḥ|

La letra (kāraḥ) "a" (a) reside (sthitaḥ) como el controlador (yāmitayā) interno (antar) de todas (sarva) las letras --varṇa-- (varṇānām) (dentro de esas mismas letras).

al inicio


 El venerable Sarvajñānottara (una escritura) niega el conocido y común significado
del término "Mantra"

Pese a que el término "Mantra" es usado comúnmente en el sentido de "palabra sagrada" o algo por estilo, el venerable Sarvajñānottara niega ese común pero erróneo uso del término. Escucha y aprende:

उच्चार्यमाणा ये मन्त्रा न मन्त्रांश्चापि तान्विदुः।
मोहिता देवगन्धर्वा मिथ्याज्ञानेन गर्विताः॥

Uccāryamāṇā ye mantrā na mantrāṁścāpi tānviduḥ|
Mohitā devagandharvā mithyājñānena garvitāḥ||

No son (na) mantra-s (mantrāḥ) los que (ye) se pronuncian (uccāryamāṇāḥ). Inclusive (ca api) los infatuados (mohitāḥ) (y) presuntuosos (garvitāḥ) dioses (deva) (y) músicos celestiales (gandharvāḥ), debido al conocimiento ilusorio (mithyā-jñānena), consideran (viduḥ) a esos (tān) como mantra-s (mantrān).

Técnicamente hablando, "Mantra" no es una palabra sagrada sino la mente de una persona que ha alcanzado absorción en esa palabra sagrada. El primer aforismo en la segunda sección de los Śivasūtra-s confirma mi afirmación. A su vez, Kṣemarāja explica en detalle la enseñanza oculta dada en ese aforismo por medio de su Śivasūtravimarśinī (el más importante comentario sobre los Śivasūtra-s). Dice lo siguiente:

al inicio


 Kṣemarāja comenta sobre el primer aforismo de la segunda sección de los Śivasūtra-s

El primer aforismo de la 2da sección de los Śivasūtra-s establece que: "Cittaṁ mantraḥ", es decir, "La mente (de alguien que reflexiona intensamente en el Mantra) es el Mantra (mismo)". Kṣemarāja se explaya sobre este tema en su comentario. He seleccionado un fragmento de él. Presta atención:

अथ च मन्त्रदेवताविमर्शपरत्वेन प्राप्ततत्सामरस्यमाराधकचित्तमेव मन्त्रो न तु विचित्रवर्णसङ्घट्टनामात्रकम्।
Atha ca mantradevatāvimarśaparatvena prāptatatsāmarasyamārādhakacittameva mantro na tu vicitravarṇasaṅghaṭṭanāmātrakam|

Además (atha ca), sólo (eva) la mente (cittam) del devoto (ārādhaka) que ha alcanzado (prāpta) unión (sāmarasyam) con Eso --o sea, con el Supremo Ser-- (tad) a través de (su) resolución y dedicación (paratvena) en lo que respecta a ser consciente (vimarśa) de la deidad del Mantra (mantra-devatā), (es) el Mantra (mantraḥ) (mismo); y no (na tu) el así llamado (nāma-atrakam) --"atrakam" significa "así" y "nāma" quiere decir "llamado"-- conglomerado (saṅghaṭṭa) de diversas (vicitra) letras (varṇa).

Entonces, ésta es la definición técnica del término "Mantra".

Te veo en el segundo documento de Citas Sánscritas.

al inicio


 Información adicional

Gabriel Pradīpaka

Este documento ha sido concebido por Gabriel Pradīpaka, uno de los dos fundadores de este sitio, y guru espiritual versado en idioma Sánscrito y filosofía Trika.

Para mayor información sobre Sánscrito, Yoga y Filosofía India; o si quieres hacerme algún comentario, preguntar algo o corregir algún error, siéntete libre de contactarnos: Ésta es nuestra dirección de correo.